Mevrouw de Eerste Minister, vergeet de sekswerkers niet!

Mevrouw de Eerste Minister,

 UTSOPI, de vereniging voor en door sekswerkers, vraagt dringend uw aandacht voor de huidige situatie van sekswerkers in België. Tijdens de laatste Nationale Veiligheidsraad van 6 mei over de exit uit de maatregelen, hebben we niets vernomen over het lot van sekswerkers of een mogelijke hervatting van hun activiteiten.

 Dit complete gebrek aan informatie doet ons vermoeden dat we uit het oog worden verloren. Dit heeft gevolgen die met de dag dag ernstiger worden. Dankzij giften van particulieren en humanitaire organisaties is UTSOPI in staat om dagelijks sekswerkers te hulp te schieten die zonder inkomsten zijn gevallen.  In sommige gevallen hebben die niet voldoende meer om te eten of te overleven. Het gaat niet om geïsoleerde gevallen, de meerderheid van sekswerkers komt in de meest extreme onzekerheid terecht. Het gaat om alleenstaande moeders met kinderen, transgenders zonder dak boven het hoofd die gebukt gaan onder stigma, migrantenvrouwen in situaties van uitbuiting zonder enig toekomstperspectief, mannen en vrouwen die niet langer weten hoe ze hun rekeningen kunnen betalen en of ze het eind van de maand zullen halen. Dit is de dagelijks realiteit van het gros van de sekswerkers sinds het begin van deze crisis.

We passen ons aan. We hebben in allerijl solidariteitsinitiatieven georganiseerd die ons in staat stellen om te kunnen overleven. Wat echter dodelijk is, is het verstrijken van de tijd en een gebrek aan antwoorden op onze legitieme vragen. Hoe lang moeten we nog rekenen op voedselbedelingen? Wat moet ik mijn huisbaas vertellen? Wanneer kan ik weer geld verdienen? Hoe betaal ik de huur voor mijn raam? Wat moet ik antwoorden aan mijn klanten? En wanneer zullen de maatregelen voor mij voorbij zijn: 18 mei, 3 juni, zomer 2023?

We vragen u niet om wonderen te doen. We zijn ons er terdege van bewust dat noch u, noch uw regering, noch iemand anders alwetend is en kan voorspellen wat er morgen zal gebeuren. Het enige wat we u vragen, is om sekswerkers in overweging te nemen en ons een minimum aan duidelijkheid te verschaffen over een geplande einddatum, zelfs als die later moet verlegd of uitgesteld worden. Het is het respect dat elke burger verdient.

 We willen er ook aan herinneren dat onze sector in België ongeveer 26.000 mensen telt en  jaarlijks één miljard euro omzet genereert. In een economisch beleid zou dus rekening moeten gehouden worden met de sekssector.  

 Mevrouw Wilmès, als geen antwoord wordt geboden op de vragen van de meest precaire, dan worden we binnenkort geconfronteerd met ramp op zowel gezondheids- als op economisch vlak. Daarbij zullen sekswerkers in België niet van corona sterven, maar van honger, koude en zelfmoord.  

De kwestie delegeren aan de gemeentes of de deelstaten is ons inziens geen oplossing: sommigen van hen zullen sekswerkers de toestemming geven om hun activiteiten te hervatten, anderen zullen weigeren. Uit wanhoop zullen sekswerkers steeds meer risico’s nemen voor hun gezondheid en die van de mensen om hen heen, of beboet worden voor de uitoefening van een beroep dat weliswaar belast wordt, maar in de ogen van de staat toch niet echt bestaat.

Mevrouw de Eerste Minister, help ons. Net als alle andere werknemers verdienen sekswerkers om gehoord te worden door de overheid. Die overheid mag niemand in de kou laten staan.